Alles wat je moet weten over de AFIR-regels voor publieke laadpunten

Een nieuwe regelgeving binnen de Europese Unie, genaamd de Alternative Fuels Infrastructure Regulation (AFIR), die op 13 april werd goedgekeurd, belooft een grotere helderheid in de prijzen voor openbare laadpunten. Deze regelgeving heeft aanzienlijke implicaties voor laadpuntexploitanten en biedt gebruikers meer duidelijkheid.

Belangrijke aspecten van deze nieuwe wetgeving zijn volledige prijstransparantie met betrekking tot oplaadkosten en de mogelijkheid om betaalkaarten te gebruiken bij openbare laadpunten.

Wat wordt verstaan onder een publiek laadpunt?

Een publiek laadpunt is een toegankelijk oplaadpunt voor particuliere gebruikers zonder fysieke barrières zoals poorten, op zowel openbaar als privéterrein. Gebruikers kunnen hier opladen met een laadpas (met roaming).

Laadpunten die niet onder de AFIR-regelgeving vallen, omvatten laadpalen op bedrijfsparkings die exclusief door werknemers worden gebruikt, en residentiële oplaadpunten die slechts door een beperkte groep mensen worden gebruikt.

Publicatie van laadpunten met roaming

Onder de nieuwe AFIR-regelgeving zal semi-publieke openstelling van laadpunten niet langer mogelijk zijn. Alle laadpunten die publiek worden gemaakt en gebruik maken van roaming, moeten zichtbaar zijn op platformen en apps die toegankelijk zijn voor derden.

Prijstransparantie bij publieke laadpunten

Gebruikers moeten voorafgaand aan het opladen eenvoudig de prijs per kWh kunnen zien, inclusief eventuele start- en rotatietarieven en andere kosten. Deze informatie is verplicht voor alle nieuwe openbare laadpunten vanaf 13 april 2024. Bestaande laadpunten hebben tot 1 januari 2027 om aan deze wetgeving te voldoen.

Exploitanten kunnen deze informatie tonen via een QR-code op het laadscherm of via een poster op het laadpunt, vergelijkbaar met tankstations.

Betaalkaarten als betaalmiddel bij publieke laadpunten

Alle openbare laadpunten moeten gebruikers de mogelijkheid bieden om anoniem te starten en te betalen voor een laadsessie, zonder de noodzaak van een account of contract.

Nieuwe openbare DC-laadpunten van 50 kW of meer moeten elektronische betalingen via een kaartlezer of contactloze methode mogelijk maken. Voor openbare AC-laadpunten van 50 kW of minder is betaling via een QR-code ook toegestaan, naast of als alternatief voor een kaartlezer.

Deze regelgeving is gunstig voor particuliere gebruikers die af en toe openbare laadpunten gebruiken, omdat ze geen speciale laadpas meer nodig hebben. Voor frequente gebruikers en bedrijven die terugbetaling moeten doen, blijft een laadpas echter de meest praktische optie vanwege de duidelijke facturering.